Uit het volledige verhaal uit het voorwoord van De draak binnenin:
Ongeveer twee jaar vóór het begin van dit project werd ik meegenomen in een meditatie naar de diepe oceaanbodem voor de kust van Peru. Ik was in de aanwezigheid van TaNaa, de vrouwelijke waterdraak, die op dat moment leek te slapen, terwijl haar ogen gesloten waren, maar toch was er beweging achter het gigantische ooglid terwijl ik daar roerloos naast haar stond. Ze communiceerde zonder woorden met mij en begon haar aanwezigheid in mijn leven te introduceren. Het was het begin van onze communicatie en nu, achteraf gezien, besef ik het begin van het Drakenwerk dat mij gevraagd zou worden in de wereld te brengen.
Onze communicatie was aanvankelijk kort, voornamelijk over haar langzame ontwaken en het verlangen dat ik af en toe gewoon bij haar kwam zitten en bij haar was, wat ik deed. Ongeveer een jaar later begon ik me bewust te worden van de aanwezigheid van draken in bepaalde personen als ik energiesessies met hen deed. Deze personen leken draken ‘vast’ te hebben ziteen in hun ruggengraat, die probeerden tevoorschijn te komen en energetisch ‘vastzaten’. Het werd een deel van mijn werk om deze draken te laten ontwaken en te ‘vrij’ te maken, en tegelijkertijd een nieuwe drakenenergie in de persoon te laten ontwaken waar ze zich bewust van werden in hun dagelijks leven.
Pas in augustus 2007, tijdens de eerste Womb of the World-bijeenkomst in Kona, Hawaï, begon het een veel grotere omvang aan te nemen. De avond voorafgaand aan de bijeenkomst ontmoette ik Padma Prakasha voor het eerst persoonlijk. We hadden een luchtig gesprek met een van de andere deelnemers en op de een of andere manier kwam mijn werk met de draken in mijn individuele sessies met mensen ter sprake. Zoals zijn aard is, draaide Padma zich eenvoudigweg om en keek mij recht aan en zei: “Je zult dit weekend een stuk naar voren brengen met de draken.”
Ik weet niet of zelfbewust of onzeker over mezelf de juiste omschrijving van mijn reactie zou zijn, maar ik lachte het weg en antwoordde: “Nou, als je daar meer over te weten komt, wil je het me dan laten weten?!” Ik heb het toen prompt naar de achterkant van mijn bewustzijn geduwd, omdat ik graag een keer deelnemer wilde zijn, in plaats van de facilitator.
Op de derde dag was het duidelijk dat ik inderdaad een rol had en terwijl die zich op de meest gracieuze, organische manier ontvouwde, zag ik hoe ook ik mij op de meest gracieuze, organische manier ontvouwde. We sloten de bijeenkomst af met een ceremonie en ritueel in het heilig water van Pu’uhonua O Honaunau – Toevluchtsoord – in de geboortepoel van de Ouden ingebed in de lavastromen van het land naast de bulderende golven van de zee.
Nadat ik was “voorbereid” door twee van de priesteressen in de groep, zat ik in meditatie en voelde ik TaNaa uit de zeebodem opstijgen en energetisch de heilige poel binnengaan. Ik opende mijn ogen en bijna op het juiste moment keek Padma naar mij en zei: “Ze is hier, ben je er klaar voor?” Ik ging het water in en zwom naar haar toe, terwijl ik de heilige taal van Mu in het water zong zoals het in mij opkwam. Vervolgens versmolten we in een kolkende stroom van bewegingen in het water en toen ik opstond, was zij het die door mijn ogen keek en zich bewoog om elke ingewijde te ontmoeten terwijl ze het water ingingen om haar geschenk te ontvangen, het ontwaken van hun baarmoederdraken.
Twee dagen later, tijdens een informele maaltijd aan onze favoriete tafel van het plaatselijke café dat we bezochten, wendde Padma zich in zijn typische stijl tot mij en zei: ‘Je beseft dat je nu een boek te schrijven hebt.’ Met een nieuwe zachtheid van binnenuit en zonder aarzeling was mijn antwoord deze keer alleen maar: “Ja, ik weet het.”
De simpele waarheid ervan was zo duidelijk en zo doorslaggevend dat het voor mij gemakkelijk was om de volgende stappen te horen en te volgen zodra ze zich voordeden. Eerst moest ik mijn weg vinden naar Engeland, het land van de draken waar de meest tastbare verbinding nog steeds door de leylijnen loopt. Terwijl ik Spirit de weg liet wijzen, merkte ik dat ik de draken rond Avebury en West Kennett Longbarrow ervoer voor het Samhain-festival met de plaatselijke druïden. Kort daarna landde ik in een verblijf dat letterlijk minder dan 350 meter verwijderd was van het Drakenpad uit de oudheid in Glastonbury, waar ik voorheen geen bewuste kennis van had.
Het was de enige huuraccommodatie die zo dichtbij was en tegelijkertijd de dingen bood die ik nodig had om me te concentreren en te schrijven: eenzaamheid, een kitchenette en uitzicht op de Tor.
Als we de Geest de weg laten wijzen, is het altijd magisch en goddelijk. Mijn tijd daar bracht ik door in diepe eenheid met elk van de draken, waarbij ik met hen mediteerde, chantte en ademde, gevolgd door urenlang proberen de informatie in een beknopte, bruikbare vorm om te zetten. Eén van de dingen die ik waardeer van de draken is dat ze erg praktisch en efficiënt zijn. Er is geen sprake van tijdverspilling of van ‘overbodige dingen’. zoals je zult ontdekken wanneer je je in het werk verdiept. De uitleg en achtergrondinformatie zijn bedoeld voor het mentale deel van onszelf en hopelijk genoeg om je te geven wat je nodig hebt om je te verdiepen in het leukere deel van het werk – in de aanwezigheid zijn van de draken zelf en met hen samensmelten.
Voor het eerst gepubliceerd in 2008 door Silver Lining Wisdom
Auteursrechten © 2008 Araya en Silver Lining Wisdom
Auteursrechten © 2019 Araya AnRa en Invoke Healing International
Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden gereproduceerd, opgeslagen in een gegevensopslagsysteem of overgedragen, in welke vorm of op welke wijze dan ook, zonder de voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever, noch mag het op enige andere wijze verspreid worden in enige vorm van binding of omslag anders dan die waarin het is gepubliceerd en zonder dat aan de daaropvolgende koper een soortgelijke voorwaarde wordt opgelegd.